In dit werk brengt Daniel Margraf de beelden, die hij anders inzet om de gevels van gebouwen in scene te zetten, tot leven in een lege industriële hal. De ruimte waar vroeger melk werd verwerkt, is omgetoverd tot een kathedraal van licht in al zijn facetten.

De bezoeker loopt in de installatie en wordt volledig opgenomen in de wereld van kleuren en vormen. Hij wordt onderdeel van de unieke beelden in de Melkfabriek. Net zoals op een open plek in het bos, is de bezoeker omringd door de magische sfeer van de overweldigende rijkdom aan beelden. Waar het oog ook naar toe wordt getrokken; elke centimeter is van beeld voorzien. De bezoeker bevindt zich letterlijk midden in een collage van beelden, een ongrijpbare omgeving met een schoonheid die raakt en een lichtheid die fascineert. De bezoeker kan door de ruimte dwalen en als hij goed kijkt steeds weer nieuwe dingen ontdekken. Afhankelijk van de mate waarin de bezoeker zich openstelt voor de ruimte, kan hij meer verschillende facetten ervaren. Iedereen ervaart de ruimte op zijn eigen unieke manier. Niettemin ontmoeten mensen elkaar ook in de eenheid van het licht. Door hun gemeenschappelijke ervaring kunnen ze gezamenlijk één zijn met het licht, de kleuren en patronen. Zo wordt de hal een ruimte van transformatie, van beleving, van ontmoeting, van gevoel, van verbinding en van eenheid.